فيلمي از استاد مسلم سينماي ژاپن با همان ويژگي ها و چارچوب ها در کندي و کش دار بودن و تامل فيلم ساز بر روي وقايع ريز و درشت ِروايتش و اجراهايش در بازي گيري و قاب بندي و ريتم ِبيان قصه اش.
فيلم بازگوکنندهء افسانه اي کهن است از تاريخ قرون وسطي ِژاپن که مردي با نصيحت فرزندانش آن ها را به دليل فقرو جنگ ترک مي کند و آن ها هم چندي بعد در پي ِپدر آوارهء جزيره هاي ژاپن مي شوند. در اين بين دختر و پسر از مادرشان جدا ميشوند و مادر در جزيره اي فروخته مي شود و پسرو دختر هم در جزيره اي ديگر به بردگي گماشته مي شوند. مادر به فاحشه اي مبدل مي شود که ما از او چندي يه بار روايتي مي شنويم در فيلم اما پسرو دختر پس از گذشت ده سال از قرنطينهء محبوس در آن فرار مي کنند و دختر گم مي شود و ديگر پيدا نمي شود که بعدها خبر مرگش را مي آورند و پسر هم به پيش گاه نخست وزير يا امپراطور يا هر مقام کوفتي ِديگر مي رود که با کلي التماس طرف بالاخره عريضه اش را مي خواند و با شناخت پدر ِ او از روي ِيادبودي که در دست ِپسر است، او را به فرمانداري ِمنطقه اي منسوب مي کند و او هم تمام برده هاي ِمحبوس در آن منطقه که خودش روزگاري در آن جا مي زيست را آزاد مي کند و فوري هم از مقامش استعفاء مي دهد و به موعظهء پدرش که او را به "آدم بودن" ترغيب کرد، عمل مي کند. بعد هم دنبال مادر پيرش مي رود و اورا در جزيره اي پيدا مي کند و فيلم در نقطه اي مافوق انسان گرايانه در قاب و احساس و بازي ها در اوج ِرنگ و نور پايان مي يابد.
مهم ترين نکتهء اين اثر ميزوگوچي ِبزرگ کارگرداني و قاب بندي هايش است به اضافهء ترکيب بندي هاي استثنايي اش در رنگ هاي خاکستري که توناليته هاي گسترده اي از این رنگ را شامل مي شود. شيوهء گرفتن بازي هايي شديدن ناتوراليستي و تاکيد بر بوم گرايي ِبي حد و حصر در جاي جاي ِاثر از شاخصه هاي آن است. دست گذاشتن روي افسانه اي مشهور براي نصيحت و درس گرفتن از تاريخ ِسياه ِدورهء کشورش براي انتقال مفهوم پیش پاافتاده و سادهء "آدم بودن ِآدم" و پخش کردن ِآن در بين اکت ها و ديالوگ ها بدون افتادن به ورطهء زر زر ِزيادي و يا شعار و فرياد پرتاب کردن سمت مخاطب، مشخصه اي ست که کار را بدون ِتاريخ ِمصرف مي کند.
انتخاب ویژه : لیبل ِجدید دی وی دی ِفیلم که این سری از لیبل های کمپانی ِمعزز کرایتریون بدجوری 3ک30-مینیمال طراحی شده اند!
ديالوگ انتخابي : آدم هايي که با درد ديگران سروکاري ندارند، از درد آن ها هم چيزي حس نمي کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر